ΤΟ «ΚΑΤΑΛΥΜΑ» ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Τά Χριστούγεννα παραμένουν στούς αἰῶνες μυστήριο ξένο, μοναδικό καί παράδοξο!

Στό σταῦλο τῆς γῆς, στή φάτνη τῶν ζώων ἀνακλίνεται ὁ Θεός, βρέφος ἄσημο καί φτωχό πέρα ἀπό κάθε συνηθισμένο ἀνθρώπινο μέτρο.

Ποιός ἔχει μάτια νά δεῖ πίσω ἀπό αὐτή τήν ἀλήθεια; ....

῎Ανθρωπος γίνεται ὁ Θεός καί θεό τόν ἄνθρωπο ἀπεργάζεται.

Ποιός ἄνθρωπος σημερινός, συνηθισμένος μπορεῖ νά «διαβάσει» τόν ἀσυνήθιστο λόγο; Νά συμμεριστεῖ τήν πατερική βεβαιότητα; Ποιός ἀπομένει ν᾿ ἀνασταίνει μέσα του τόσο μεγάλα ὄνειρα;

Τά Χριστούγεννα παραμένουν ἀσύλληπτη μαρτυρία κενώσεως τῆς θείας ἀγάπης καί μαζί ἕνα ἀπέραντο μαρτύριο πίστεως.

Τά φετινά Χριστούγεννα νά μπορούσαμε νά δοῦμε λίγο μακρύτερα.

Νά δοῦμε τόν Κύριο, τόν υἱό τοῦ ἀνθρώπου νά ἔρχεται πάλι πίσω στή γῆ καί νά ψάχνει... «...ἆρα εὑρήσει τήν πίστιν»;

῎Αραγε θά βρεθεῖ τότε τόπος γιά κατάλυμα τοῦ Θεοῦ στή γῆ τῶν ἀνθρώπων;

Θά βρεθοῦν ἄνθρωποι νά πιστεύουν στό θαῦμα;

Νά πιστεύουν ἀλήθεια, δυνατή τοῦ ἀνθρώπου τή θέωση;

Νά προσμένουν ἕναν τόπο μοναδικό καί παράδοξο, εὐπρεπισμένο γιά χάρη μας;

 Τά φετινά Χριστούγεννα νά μπορούσαμε νά κάνουμε ἕνα βῆμα μπροστά, νά καταλαβαίναμε περισσότερα, νά πιστεύαμε λίγο βαθύτερα.

 Τά Χριστούγεννα εἶναι ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι μαζί καί ἡ κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. ῾Η κάθοδος τοῦ Θεοῦ στή γῆ καί ἡ ἄνοδος τοῦ ἀνθρώπου στό θρόνο Του.

῾Η ἐναθρώπηση τοῦ Θεοῦ ὕψωσε τήν ἀνθρώπινη φύση μας «ἐνθρονισμένη στούς κόλπους τῆς ῾Αγίας Τριάδος. Δέν μπορεῖ πλέον τίποτε νά χωρίσει τήν ἀνθρώπινη φύσι ἀπό τόν Θεό»*. ῾Η θεϊκή ἀγκάλη ἔγινε ἀπό τότε τόπος ἑτοιμασμένος, προορισμένος γιά ὅλους μας.

Στήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἡ γῆ δέν εἶχε τόπο διαθέσιμο γιά νά τοῦ προσφέρει ὡς κατάλυμα. Στήν κατά χάριν ὅμως θέωση τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει πρό τῶν αἰώνων τόπος διαθέσιμος στό «κατάλυμα» τοῦ οὐρανοῦ γιά τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει, ἀγωνίζεται καί προσμένει.

 Τά φετινά Χριστούγεννα νά μπορούσαμε ν᾿ ἀνεβοῦμε ψηλότερα, πάνω ἀπ’ τά συνηθισμένα μας γήινα μέτρα καί ὄνειρα, νά ὑψώσουμε τήν ψυχή μας ὥς τό «κατάλυμα» τοῦ οὐρανοῦ τό εὐπρεπισμένο γιά χάρη μας.

                             

        γ.

* ᾿Αρχ. Γεωργίου, Καθηγουμένου τῆς ῾Ι. Μονῆς ῾Οσίου Γρηγορίου, «Η ΘΕΩΣΙΣ ΩΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ», Ε´ ῎Εκδοσις, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2007, σ. 21-22.