ΑΜΙΛΗΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ

Της  ΚΙΚΗΣ  ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ, Εκπαιδευτικού – Συμβούλου Οικογένειας

             Στην Ελλάδα , η τηλεόραση ήρθε πριν από τριάντα πέντε χρόνια . Από την πρώτη  στιγμή  , όπως  είναι φυσικό, καθήλωσε και γοήτευσε μικρούς και μεγάλους. Κυρίως τους μικρούς . Υπήρχαν , τα πρώτα χρόνια , οικογένειες , που καμάρωναν ότι τα παιδιά τους  έμαθαν τις πρώτες τους λέξεις από τις διαφημίσεις της τηλεόρασης.  Τα πρώτα δείγματα, έδειχναν καθαρά ποια θα ήταν η συνέχεια.
 

 Οι Έλληνες – λαός κατεξοχήν επικοινωνιακός , λάτρης της κουβέντας και της παρέας – με την τηλεόραση βουβάθηκαν.

            Σε πολλά σπίτια , η  τηλεόραση είναι ανοιχτή όλες τις ώρες που η οικογένεια είναι ξύπνια. Σε άλλες η οικογένεια τρώει , βλέποντας συγχρόνως τηλεόραση. Τπάρχει περίπτωση , όταν πας επίσκεψη σ’ ένα σπίτι , να σε καλωσορίσουν , και να ξαναστρωθούν αμίλητοι στον καναπέ , προτρέποντας και σένα να δεις αυτό που παρακολουθούν.

          Τα βρέφη  και τα νήπια , είναι άγνωστο πόσες ώρες βλέπουν τηλεόραση και βιντεοκασέτες , με τη δικαιολογία ότι η μαμά πρέπει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού . Νηπιαγωγοί , δάσκαλοι και καθηγητές είναι απελπισμένοι . Διάφοροι ειδικοί βγαίνουν και κάνουν βαρύγδουπες και σοβαρές δηλώσεις , αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα το ουσιαστικό.

           Και το «χαζοκούτι» κυριαρχεί στο μεγάλωμα σχεδόν όλων των παιδιών .Ποια είναι τα επακόλουθα αυτής της κυριαρχίας , έτσι όπως μας τα αναλύουν οι επιστημονικές έρευνες:

           Υπάρχουν πολλά παιδιά, που βλέπουν καθημερινά , κατά μέσο όρο τέσσερις και πέντε ώρες τηλεόραση. Μ’ αυτό τον τρόπο , το παιδί δεν κινείται αρκετά , με αποτέλεσμα να μην καταναλώνει πολλές θερμίδες και να ωθείται προς τη νωθρότητα και την παχυσαρκία. Όπως είναι φυσικό , βλέπει πολλές διαφημίσεις για ανθυγιεινά φαγητά και αλκοολούχα ποτά ,τα οποία στη συνεχεία, έχει την παρόρμηση να καταναλώσει.

          Το παιδί, για να αναπτυχθεί αρμονικά, πρέπει να συμμετέχει ενεργητικά στην καλλιέργεια του σώματος , του πνεύματος και της ψυχής του. Με την ενεργητική συμμετοχή του , βελτιώνει τις μαθησιακές του λειτουργίες και κοινωνικοποιείται . Η τηλεόραση , όμως , είναι κατεξοχήν παθητική δραστηριότητα. Το παιδί , που καθηλώνεται μπροστά στην τηλεόραση , καταδικάζει τον εαυτό του να αδρανοποιηθεί σωματικά, πνευματικά και ψυχικά!     

           Τα παιδιά , που έχουν αποκτήσει τον νόμιμο «εθισμό» με την τηλεόραση , παραμελούν τα μαθήματά τους και έχουν μειωμένη απόδοση στο σχολείο , γιατί η συνεχής ροή των εικόνων τα κάνει αφηρημένα και μειώνει δραματικά την ένταση και τη διάρκεια της προσοχής τους. Μελέτες που έγιναν στις ΗΠΑ έδειξαν ότι τα παιδιά από ενός έως τριών ετών, όσο περισσότερο παρακολουθούσαν τηλεόραση , τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες είχαν να παρουσιάσουν προβλήματα αυτοσυγκέντρωσης στην ηλικία των επτά ετών.

          Για κάθε ώρα που περνούσαν μπροστά στην τηλεόραση , ο κίνδυνος να παρουσιάσουν  «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα» αυξανόταν κατά 10 % . Παιδιά , στα οποία οι ειδικοί διέγνωσαν «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα» , και τους απαγόρευσαν να παρακολουθούν τηλεόραση , παρουσίασαν σημαντική βελτίωση.

          Άλλες μελέτες, σχετικές με την εγκεφαλική λειτουργία , πρέπει να μας προβληματίσουν σοβαρά. Παιδιά, που παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερο από δύο ώρες την εβδομάδα , εμφανίζουν άμεσες εγκεφαλικές βλάβες. Η παρακολούθηση τηλεόρασης ευνοεί την ανάπτυξη συγκεκριμένων εγκεφαλικών κυκλωμάτων , τα οποία ευθύνονται για την αυξημένη επιθετικότητα και τη χαμηλότερη ανεκτικότητα.                                Επίσης, προξενεί μειωμένη συγκέντρωση στη θέση των εγκεφαλικών κυκλωμάτων , τα οποία είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη της γλωσσικής λειτουργίας , και βρίσκονται στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου.

             Ο εθισμός στην τηλεοπτική βία θεωρείται υπεύθυνος για την επιθετική συμπεριφορά των παιδιών, καθώς και για ακραίες και ανεξήγητες πράξεις.

Το παιδί βλέπει με ψυχρότητα και απάθεια τους φόνους ,  τα αίματα και κάθε είδους ανατριχιαστικές σκηνές. Παθαίνει ένα είδος ψυχικής ανοσίας, και σε κάποια δεδομένη στιγμή, μπορεί και το ίδιο να εκδηλώσει βίαιη συμπεριφορά, χωρίς να αισθανθεί τίποτα. Ήδη, έχει σκοτώσει χιλιάδες εχθρούς στα ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζει, και έχει δει άλλους τόσους φόνους στα έργα που παρακολουθεί.

Παιδιά που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση, ή βλέπουν αργά το απόγευμα και το βράδυ, έχουν κακής ποιότητας ύπνο.

            Οι επιστήμονες πιθανολογούν, ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου αναπαύονται τα εγκεφαλικά κύτταρα. Στα παιδιά αυτά ο εγκέφαλος υφίσταται διπλή κακοποίηση: και ταλαιπωρείται κατά τη διάρκεια της τηλεθέασης , και παρεμποδίζεται η ουσιαστική του ανάπαυση.

           Τα παιδιά που βλέπουν πολλή τηλεόραση, γίνονται παθητικές προσωπικότητες, με ρηχή σκέψη φτωχή φαντασία, και ακόμα φτωχότερο λεξιλόγιο. Η συνεχής ροή των εικόνων , δεν επιτρέπει στο μυαλό κανενός ανθρώπου να αναλύσει κάτι εις βάθος , πολύ περισσότερο στο μυαλό των παιδιών, που είναι σε ανάπτυξη. Τα παιδιά αυτά εναλλάσσουν στη συμπεριφορά τους την αποχαύνωση με τη νευρικότητα.

           Πολλά παιδιά μεγαλώνουν με την ψευδαίσθηση ότι αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση απηχούν την πραγματική ζωή. Έτσι , παθαίνουν πλήρη σύγχυση και αδυνατούν να ξεχωρίσουν το θέατρο από την πραγματικότητα , το σενάριο από την αληθινή ζωή.

           Τα παιδιά , βλέπουν στην τηλεόραση πλήθος ακατάλληλες για ανηλίκους σκηνές, έντονου ερωτικού και σεξουαλικού  περιεχομένου.  Πυροδοτείτε λοιπόν πρόωρα το σεξουαλικό ενδιαφέρον τους, και βλέπουμε το θλιβερό φαινόμενο μικρών παιδιών , που «μαϊμουδίζουν»   κυριολεκτικά , λάγνες και γεμάτες σεξουαλικά υπονοούμενα συμπεριφορές, που έχουν  ξεσηκώσει από τα έργα ή από τα σήριαλ  της τηλεόρασης.

          Παρά την αίσθηση ότι η τηλεόραση είναι παντοδύναμη , εμείς , οι γονείς , μπορούμε να κάνουμε πολλά θετικά και γενναία βήματα, για να περιορίσουμε την επίδρασή της στα παιδιά μας.[…]

                                      (περ. Πειραϊκή Εκκλησία )