ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

 

 

«Ίνα ή υπερβολή τις δυνάμεως ή τις Θεού».

Ό μεγάλος Απόστολος των Εθνών, ό Παύλος και ένα πλήθος ανθρώπων είχαν ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό. Την «υπερβολή τις δυνάμεως του Θεού». Το ότι δηλαδή κοντά στο Θεό βρήκαν μια υπεράνθρωπη δύναμη, ή οποία γέμιζε την ψυχή τους με ουράνιο φώς και χάριζε στη ζωή τους ακα­τάβλητη αντοχή.

Αυτό σημαίνει πώς κι εμείς μπορούμε με τη δύναμη της χάρι­τος του Θεού να βγούμε

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ

Πόσο ευχάριστη είναι ή στι­γμή, πού ανατέλλει ό ήλιος, όταν φεύγει το σκοτάδι της νύχτας και έρχεται το φώς της ημέρας! Όλα αρχίζουν να ζουν, να κινούνται. Οι άνθρωποι να εργάζονται, να δημιουργούν. Το ίδιο συμβαίνει, όταν στην ψυχή του ανθρώπου ανατείλει το φώς τις χάριτος τις Θεού, το φώς τις Ευαγγελίου. Ό Απόστολος το τονίζει αυτό ιδιαι­τέρως στο σημερινό ανάγνωσμα: «Ό Θεός ό ειπών έκ σκότους φώς λάμψαι, ός ελαμψεν έν ταΐς καρδίαις ημών». Ό Θεός, όταν δημιουρ­γούσε τον κόσμο, διέταξε με τον παντοδύναμο λόγο του και μέσα στο χάος και το σκοτάδι έλαμψε το φώς του ήλιου. Και άρχισε να σφύζει ή ζωή και ή κίνηση επάνω στον πλανήτη αυτό. Ό Θεός όμως εξακολουθεί να εργάζεται. Στον κόσμο τις ψυχής τις άνθρωπου, πού βρίσκεται μέσα στο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι, φέρνει το γλυκό και λαμπρό φώς τις χάριτος του. Στο χάος και τη σύγ­χυση, πού επικρατεί μέσα στην ψυχή του άνθρωπου, λάμπει το φώς του Ευαγγελίου της αλήθειας του Χριστού. Οι άνθρωποι πού ήταν κάποτε «σκότος, νύν (τώρα είναι) φώς έν Κυρίω» (Έφεσ. Ε’ 8). Αυτοί, πού ήταν «πεπληρωμένοι πάση αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοί φθόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας» (Ρωμ. Α’ 29), τώρα είναι «συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες» (Α’ Πέτρ. Γ’ 8). Δεν κάνουν πια τα έργα τις σκότους, αλλά εργάζονται τα έργα του φωτός. Σε όσους έλαμψε το φώς τις Χριστού, αυτοί συμβάλλουν στην εξυγίανση τις κοινωνίας από το ψέμα, την άπατη, την αδικία. Παραστέκουν στους αρρώστους και τους κατατρεγμένους. Προστατεύουν ορφανά, τρέφουν και ντύνουν φτωχά παιδιά. Πάντοτε βρίσκονται στην πρώτη γραμμή τις αγάπης και των καλών έργων.

Με το μυστικό όπλο της δυνά­μεως του Θεού μπορούμε ακόμη να περνούμε

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ

Τις θλίψεις, τις δοκιμασίες, τους διωγμούς γνώρισε ό μεγάλος απόστολος Παύλος, οι πρώτοι Χριστιανός, οι άγιοι της Εκκλη­σίας μας!

Και όμως όλα αυτά δεν τους στε­νοχωρούσαν, δεν τους έκαμπταν, δεν τους νικούσαν. Αυτό αναφέρει στη συνέχεια ό θείος Απόστολος: «Έν παντί θλιβόμενοι, άλλ’ ού στενοχωρούμενοι». Φθάνουμε σε αδιέξοδο, χωρίς όμως να απελπιζόμαστε, συνεχίζει. Καταδιωκό­μαστε από τους ανθρώπους. Δεν εγκαταλειπόμαστε όμως από τον Θεό. Φαινόμαστε ηττημένοι, όμως δεν χανόμαστε. Σχεδόν κάθε μέρα κινδυνεύουμε να πεθάνουμε. Και όμως ζούμε! Πώς γίνεται αυτό;

Την εξήγηση ό απόστολος Παύλος την βρίσκει στο μυστικό τις δυνάμεως του Θεού. Στην «υπερβολή τις δυνάμεως του Θεού». Αυτή, τους ανθρώπους, τα όστράκινα σκεύη, τους κά­νει δυνατούς να υπερνικούν τα εμπόδια και να ανατρέπουν τις δυσκολίες. Αύτη νικάει ακόμη και το θάνατο.

Επομένως, καμιά δυσκολία και καμιά θλίψη, πού αντιμετω­πίζουν συχνά οι Χριστιανοί, δεν μπορεί να τους κάμψη και να τους νικήσει. Μπορεί να φτάνουν σε πολύ δύσκολες στιγμές. Εμπρός στην καταστροφή και στο θάνα­το. Τις στιγμές αυτές έρχεται ή δύναμη του Θεού και σηκώνει ένα προστατευτικό φράγμα, πού γλυτώνει και σώζει. «Λίγο ακόμη και θα γνώριζα την οικονομική καταστροφή, λέει ό ένας. Την τελευταία τις στιγμή ό Θεός με έσωσε». «Είχα φτάσει στα τελευ­ταία μου, λέει ό άλλος. Ή αρρώ­στια μου δεν είχε καμιά θεραπεία. Ό Θεός όμως έκανε το θαύμα του. Με γλύτωσε από τον θάνατο». Τέ­τοια γεγονότα μπορεί ό καθένας να αναφέρει. Γιατί ή δύναμη του Θεού εξακολουθεί πάντοτε να ενισχύει τον πιστό άνθρωπο, για να υπερνικά τα εμπόδια και τις δυσκολίες

«ΖΩΗ»22 Σεπτεμβρίου 2011