Ηχηρό ΟΧΙ του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου στο νομοσχέδιο περί δυνάμει δοτών οργάνων

 

Μεγαλύτερη ζημιά παρά ωφέλεια θα προκαλέσει.

Τίποτε δεν μπορεί να καταργήσει τη συγγενική συγκατάθεση

Διαφωνεί κάθετα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος με το νομοσχέδιο που προβλέπει ότι όλοι οι έλληνες πολίτες είναι μετά τον θάνατό τους δυνάμει δότες οργάνων προς μεταμόσχευση, εκτός κι αν όταν ζούσαν είχαν εγγράφως δηλώσει την αντίθεσή τους. Εύστοχη και πολύ σημαντική η επισήμανση του Σεβασμιώτατου, που ενδεχομένως ασπάζονται και πολλοί συνάδελφοί του και αυτό να επηρεάσει τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στο νομοσχέδιο του υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου. Σε άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Εικασία χωρίς βάση» ο Μητροπολίτης Μεσογαίας υποστήριξε: «Είναι άλλο πράγμα το “δίνω κάτι δικό μου” και άλλο το “μου παίρνουν αυτό που μου ανήκει”. Είναι άλλο πράγμα οι μεταμοσχεύσεις να στηρίζονται σε αισθήματα δωρεάς και σεβασμού και άλλο σε μικρονοϊκά νομοθετικά τεχνάσματα αρπακτικής λογικής. Αυτά, μαζί με τα τελευταία ψήγματα ανθρωπιάς και ιδεολογίας, θα αποτελειώσουν και τις μεταμοσχεύσεις στον τόπο μας. Όπου δοκιμάστηκε η εικαζόμενη συναίνεση δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα των μοσχευμάτων. Αντίθετα, η αύξηση της καχυποψίας του κόσμου και η δυσφήμηση των μεταμοσχεύσεων προκάλεσαν πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ όση ωφέλεια φαντάστηκαν οι επινοητές της. Αν οι γιατροί τολμήσουν να εικάσουν τη συναίνεση του νεκρού, τότε θα διαπιστώσουν την έντονη αντίδραση των συγγενών. Καμία εικαζόμενη συναίνεση δεν μπορεί να καταργήσει την υπεύθυνη συγγενική συγκατάθεση».

Η διαφωνία του Σεβασμιώτατου κ. Νικόλαου δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, και ασφαλώς θα ληφθεί σοβαρά υπόψη από την κυβέρνηση, δεδομένου ότι είναι ο πρόεδρος της κρίσιμης για το θέμα αυτό Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας και μέλος του Ειδικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

Και φόβοι για αγοραπωλησία οργάνων...

Το θέμα έφερε στην Ευρωβουλή με ερώτησή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής, φωτίζοντας μια άλλη, εξ ίσου σημαντική και ανησυχητική συνάμα πλευρά, τον κίνδυνο «εμπορευματοποίησης» της ανθρώπινης ύπαρξης και ανάγκης. Αναφέρεται συγκεκριμένα στο γεγονός ότι στο προσχέδιο επιτρέπεται αφενός «η δωρεά οργάνων από “εξ αγχιστείας συγγενείς μέχρι δευτέρου βαθμού” αλλά και από πρόσωπα “συναισθηματικά συνδεόμενα” με τον ασθενή λήπτη» και ότι «θεσπίζει την “εικαζόμενη συναίνεση” αν δεν υπάρχει αντίθετη δήλωση χωρίς όμως όρους και προϋποθέσεις που να αποτελούν ασφαλιστικές δικλίδες» και αυτές οι περιπτώσεις ευνοούν «αγοροπωλησία οργάνων» και ενισχύουν την ζώσα μεταμόσχευση σε αντίθεση με την πτωματική η οποία είναι η βασική διακηρυγμένη κατεύθυνση την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και της ΕΕ».

Όπως επίσης στο γεγονός ότι εισάγεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μέσα από το ίδιο νομοσχέδιο, η άδεια για αφαίρεση οργάνων σε ιδιωτικές κλινικές, που κρύβει τεράστιους κινδύνους εμπορευματοποίησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ανάγκης και αφήνει ανοιχτή την πόρτα για ανάπτυξη του «trafficking» ανθρωπίνων οργάνων.

«Το Παρόν»17/04/2011